Karadeniz Bölgesinin amiral basını Trabzon’un sesi, Karadeniz’in vicdanı olan Karadeniz Gazetesi, 1 Haziran itibarıyla yayın hayatına veda etme kararı aldı.

Trabzon’un yüreğinden kopup o tanıdık ses ..

Karadeniz’in dalgaları gibi Hırçın, mert, içten bir dil..

O ses şimdi susmak üzere.

Sadece bir gazete kapanmıyor; bir hafıza, bir kültür, bir ruh sessizliğe gömülüyor.

Bu gazete, matbaadan çıkan sıradan bir kağıt parçası olmadı.

O, Trabzon’un sokaklarında yankılanan bir türküydü. Fırtınalı bir gecede halkın derdine ses olan bir çığlık, bir mezrada unutulan bir çocuğun sesiydi. Karadeniz gazetesi; bölgenin dili, gözü, kulağıydı.

Bir kentin böylesine bir gazetesi kapanırsa, o kent öksüz kalır. Yerel basın sustuğunda; sokaktaki insanın sesi, esnafın çığlığı, çiftçinin fısıltısı kaybolur.

Ulusal manşetler bizim hikâyemizi yazmaz.

O hikâyeyi yazan, yaşatan, yaşadığımız toprağın aynası olan bu gazetedir.

Bugün Karadeniz Gazetesi kapanırsa, yarın başka hangi ses kesilecek?

Hangi değer sessizliğe mahkûm olacak?

Bu sadece bir medya kuruluşunun değil, bölgenin belleğinin, geçmişin ve geleceğin susturulmasıdır. Bir çocuğum gibi gördüğüm Karadeniz Gazetesinin kapanma kararını kabul etmemiz biraz zor.

Biz bu sessizliği kabullenmiyoruz!

Biz bu gazeteye ve onun taşıdığı misyona sahip çıkıyoruz!

Karadeniz Gazetesi kapanmasın!

Çünkü bu gazete, Karadeniz Bölgesinin onurudur.

Çünkü bu gazete, Trabzon’un vicdanıdır.

Çünkü bu gazete, hepimizin sessidir.

Çünkü bu bir gazete meselesi değil bu, hafızamıza, kimliğimize ve tarihimize sahip çıkma meselesidir.

Çünkü onu okuyan, takip eden, seven binlerce yürek var.

Bu gazetenin her bir sayfası geçmişimizin izlerini taşır. Geleceğe bırakılacak en değerli miraslardan birisidir.

Buradan çağrımızdır:

Tüm yetkililere, iş insanlarına, demokratik kitle örgütlerine ve Karadeniz sevdalılarına …

Bu sese sahip çıkın. Bu sesi yaşatın. Bu gazete bizimdir ve yaşamalıdır.

Tüm beklentimiz, umarım Karadeniz Gazetesinin kapanması için alınan kararını tekrar düşünürler.