DUYGUSAL ÖZDEŞİMLER!…

Doğası gereği geleceği tasarlamak, kurgulayıp uygulamak gibi aklı işe koşan tüm etkinlikler, insanın bilinmezliğe karşı bitmez mücadelesinden türer…

Bu bağlamda politika; geleceğe ilişkin kaygı ve kuşkuları ağır basan modern insanın, geleceğin bilinmezliğini ötelemek, geleceği kurgulayıp örmek için başvurduğu en önemli bir etkinliktir.

Bir boyutuyla belli bir amaç, bir fayda, bir ideal doğrultusunda geleceği ortaklaşa inşa etme işi de denilebilir politika için. Ancak kolektif bir idealin gerçekleştirilmesi için verilen politik mücadeleler, asla hesapçı aklın çıkara endeksli plan, proje ve stratejilerine indirgenmemelidir.

Toplumsal yönelimlerdeki temel rolleri nedeniyle çoğu kez birbiriyle karıştırılan Siyaset ve Politika kavramları, aslında farklı anlamlar içerirler. Siyaset, toplumun çıkarlarını temsil etmek, kararlar almak ve yönlendirmek için yapılan faaliyetleri ifade ederken, politika, bu faaliyetin uygulanma sürecini kapsar. Günlük yaşantımızda çokça kullandığımız, kökeni antik Yunan zamanlarına dayanan politika sözcüğü “şehir” anlamına gelen “polis” kelimesinden türetilmiş olup, zaman içerisinde vatandaş “polites” anlamında kullanılmış… Daha sonra da, Latince ve Yunancada ‘politika’ (şehir veya devlet yönetme sanatı) olarak bugünkü anlamıyla kullanılmaya başlamıştır.

TDK sözlüğüne göre; ‘Devletin etkinliklerini amaç, yöntem ve içerik olarak düzenleme ve gerçekleştirme esaslarının bütünü, siyaset, siyasa’ olarak tariflenen politika ayrıca “davranış biçimi, düşünce yapısı” olarak da anlamlandırılır. Bu bağlamda politika sözcüğünü hem sözlük anlamında hem de Aristoteles’in tanımlamasıyla ele aldığımızda, kısaca devlet işlerinin yürütümüyle ilgili bir kavram olduğunu söyleyebiliriz. Aristoteles’in devlet ve politika görüşlerini incelediğimizde politikanın en temel amacının ‘toplumu insanın mutluluğunu temin edecek şekilde düzenlemek’ olduğunu görürüz. Aristoteles, bunu sağlamak için de DEVLET ve ADALET kavramlarına dikkat çekmektedir.

Siyaset tanımlaması ise dilimize Arapçadan gelmiştir. Arapça ‘Seyis’ (at bakıcısı) kelimesi ile bağlantılı olduğu düşünülmektedir. Üstelik bazı kaynaklarda Türkçe – At kökünden türetilen ‘atkarma’ (siyaset, idare) sözcükleriyle benzer olduğu bilgisine de yer verilmiştir. Özetle siyaset sözcüğü, çok manidar gelse de köken anlamında atın idare edilmesi manası taşır!..

Kuşkusuz tüm ortaklaşmalar, ancak duygusal özdeşimler üzerinden var edilebilir. Bizi geleceğe yöneltip, “o güzel günleri!” Kurmayı özendiren politika, cesaret gerektirir. Yoksa kahramanlar, tutkular, arzular olmadan politika soğuk yüzlü, profesyonelliğe hapsolmuş, “çobanlık” gibi bir “iş” olmaktan öteye gidemez.

Siyaseti muhalefet olarak icra ederken, seçimleri kazanıp pekala iktidar olabilirsiniz, yönetirsiniz de. Yönetmek için sistemin tanımlanmış araçlarını kullanma yetkisini almak bunun için yeterlidir. Meşru da olursunuz. Peki ama halka özgürlük, eşitlik, adalet, yani bir gelecek vaat edip, gerçek bir seçenek olabilir misiniz?

İşte bu nedenle salt erken seçim istemek, yönetmeye talip olmak, mitingler düzenlemek yetmez, geleceği birlikte inşa etmenin yollarını aramak ya da yeni bir yol açmak gerekir. Mitleştirdiği geçmişi ayağında pranga olarak taşımak, her eylemin ölçüsünü o geçmişten çıkartmak yerine, büyük Atatürk’ün yaptığı gibi; “Özgürlük ve Bağımsızlık Benim Karakterimdir” deyip, olanca kapsayıcılığıyla geleceğe yönelmek gerekir.

Yoksa ortaklaşma, dayanışma, örgütlenme ağlarını örmek yerine, devşirme kadrolar ve verili bir dile kendini hapsederek kazanılacağı zannedilen bir seçime odaklanmak… Değil alternatif olmayı, gözünü karartmış bu iktidar karşısında, hayal kırıklığından öte bir sonuca ulaşmayacaktır.

Süreç, olup bitenleri doğru okuyup, bir çıkış yolu arayanları Bertolt Brecht’in “Kurtuluş Yok Tek Başına, Ya Hep Beraber Ya Hiçbirimiz” dizelerini istençle anlamlandırmaya çağırıyor…

Var mısınız?

Sevgiyle, dostlukla